Deze les hebben we veel herhalingen gehad, maar theoretisch iets nieuws geleerd. Guna’s zijn de drie krachten die werken in de natuur, de wereld zoals wij die ervaren. Je hebt actie en opwinding, moe en statisch en tenslotte tevredenheid en balans. En hiervan weet ik even niet de Sanskriet woorden uit het hoofd, behalve sattva, dat is die van balans en tevredenheid.
Wie de kracht van kennis aanroept komt gauw in een statische toestand of raakt vermoeid, wie kracht uit verlangen haalt en geluk nastreeft, krijgt energie, actie en opwinding. Het streven is naar de derde guna, die van vrede en balans, sattva dus. Telkens weer worden uit de balans getrokken. Maar, wie in vol bewustzijn leeft, zal eerder en vaker de staat van vrede en balans vinden.
De vraag was of we daar een weekje onze aandacht op wilden richten. Enthousiast dacht ik: “Tof, dat ga ik doen!”
Eenmaal thuisgekomen vertelde mijn liefhebbende echtgenoot dat dit een bekend verschijnsel is en dat leermeesters er hun hele leven aan hebben gewijd. Hij kende het dus al, het is niet iets geheimzinnigs. De uitleg over de drie guna’s staat zelf uitgelegd in Wikipedia. Dus ik heb geleerd dat deze krachten constant werkzaam zijn en dat iedereen dit weet, behalve ik.
Zelf denk ik er dus in de ochtend aan, als ik nog moet beginnen. ’s Avonds kom ik tot het besef dat het me niet gelukt is er op te letten. Sterker nog, afgelopen zondag had ik zo’n leuke ervaring (een muziekoptreden) dat ik graag in die gelukkige staat wilde blijven. Hierdoor kreeg ik geen nachtrust meer. Dus dan kom ik van de gelukkige staat , die blijft door suizen, naar vermoeidheid. Ik ging bijna van actie naar lamlendigheid. Gelukkig was daar weer de volgende les. En zo schijnt het dus almaar door te gaan. Wie ondanks alles in een vredige staat blijft, moet zich toch dood vervelen?